Introdución: O misterio da creación divina

Unha das preguntas máis profundas da teoloxía e da filosofía é se Deus creou o universo da nada. Esta idea, coñecida a miúdo como **creación ex nihilo** (en latín “da nada”), foi debatida durante séculos. A doutrina da creación afirma que **Deus é a fonte de todo o que existe fóra de si mesmo**, pero que significa para Deus ter creado todo sen utilizar ningún material preexistente? Neste artigo, exploraremos o concepto de **creación divina**, como se aliña coa cosmoloxía moderna e as implicacións que ten para a nosa comprensión do universo.

Entender a creación a través das causas de Aristóteles

Para comprender o concepto de creación desde a nada, primeiro debemos entender a **distinción de Aristóteles entre diferentes tipos de causas**. Segundo Aristóteles, hai dous tipos principais de causas: a **causa eficiente** e a **causa material**.
Unha **causa eficiente** é a causa que trae algo á existencia. Por exemplo, Miguel Anxo é a causa eficiente da estatua de David porque é o artista que a creou. Por outra banda, a **causa material** é a substancia física que se utiliza para facer algo, como o mármore que Miguel Anxo usaba para esculpir a estatua.
No contexto da creación divina, **Deus é a causa eficiente** de todo o que está fóra de si mesmo. El trouxo todo a existencia, pero -e esta é a parte clave- non había ningunha **causa material** implicada. Non había ningunha substancia ou materia preexistente que Deus utilizase. A doutrina da creación ex nihilo afirma que **Deus creou o universo a partir de absolutamente nada**, incluíndo toda a materia, enerxía, espazo e tempo.

Cosmoloxía e creación modernas

A idea de que o universo xurdiu da nada non é só un concepto teolóxico senón tamén un que atopa **soporte na cosmoloxía moderna**. A investigación astrofísica do século pasado revelou que o universo **non é eterno**: tivo un principio. Os cosmólogos rastrexaron o universo ata un punto no tempo coñecido como **Big Bang**, un momento no que o espazo e o tempo comezaron a existir.
Antes do Big Bang, **non había espazo nin tempo**. O universo encolle ata un límite máis aló do que nada existía. Esta conclusión aliña notablemente ben coa **doutrina da creación**. Se o espazo e o tempo son finitos e tiñan un punto de partida, isto apoia a idea de que **Deus trouxo o universo á existencia da nada**.
Esta confirmación científica moderna do comezo do universo é unha validación dramática dunha crenza que foi durante moito tempo fundamental na **teoloxía xudeocristiá**. Durante séculos, os teólogos mantiveron que **Deus creou todo sen utilizar ningún material preexistente**, e agora, a cosmoloxía ofrece probas sólidas para apoiar esta afirmación.

Creación e ausencia dunha causa material

Un dos aspectos máis desafiantes da doutrina da creación é a idea de que **Deus creou todo sen ningunha causa material**. Na nosa vida diaria, estamos afeitos a ver cousas feitas con outros materiais. Por exemplo, un carpinteiro usa madeira para construír mobles e un artista usa pintura para crear unha pintura. Pero cando se trata da creación divina, **Deus non tiña ningunha “materia prima” para traballar**.
Este concepto é difícil de comprender porque vai en contra da nosa comprensión normal de como se fan as cousas. Porén, é esencial para a doutrina da **creación ex nihilo**. **O poder creativo de Deus non está limitado** pola necesidade de materia preexistente. Pola contra, el trouxo todo -**materia, enerxía, espazo e mesmo tempo**- para ser da nada absoluta. Esta é unha distinción fundamental entre os creadores humanos e o **Creador divino**.

O papel de Deus como causa eficiente

Ao entender que **Deus é a causa eficiente** de todo, podemos ver que o seu acto de creación é único e incomparable. A diferenza dos creadores humanos, que están limitados por materiais físicos, **o acto de creación de Deus** é puro e libre de tales limitacións. Non moldeou nin moldeou o universo a partir doutra cousa; Simplemente **deu a existencia** pola súa vontade.
Isto lévanos á idea de que **Deus é atemporal e existe fóra do tempo e do espazo**. Mentres o universo ten un principio, **Deus é eterno**. Existiu antes do universo e, polo tanto, non está limitado polas limitacións do tempo ou da materia. O feito de que Deus poida sacar algo da nada fala do seu **poder e natureza infinitos**.

O significado da creación a partir da nada

A idea de que **Deus creou o universo a partir da nada** leva profundas implicacións sobre como entendemos a realidade. En primeiro lugar, significa que **o universo non é eterno**; tivo un principio, e ese principio veu de Deus. Isto desafía a crenza filosófica de longa data, particularmente no **pensamento grego antigo**, de que o universo sempre existira dalgunha forma.
Ademais, a creación ex nihilo destaca a **dependencia de todas as cousas de Deus**. Se Deus é a causa eficiente de todo, entón todo o que existe debe a súa existencia a El. **Sen Deus**, nada existiría, nin sequera o concepto de espazo ou tempo. Esta constatación enfatiza a idea de que a creación non é só un evento puntual, senón un acto continuo de **soster o universo**.

Como se aliña a creación cos descubrimentos científicos

O **alineamento entre a teoloxía e a ciencia moderna** é un dos aspectos máis emocionantes desta discusión. O descubrimento de que o universo tivo un principio, o Big Bang, é consistente coa idea de que **Deus creou o universo da nada**. Durante séculos, a **teoloxía xudeocristiá** estivo en oposición á crenza filosófica grega de que o universo era eterno. Agora, a **cosmoloxía apoia a afirmación teolóxica** de que o universo é finito e tivo un principio.
Este descubrimento científico dálle máis credibilidade á **doutrina da creación**. Mostra que as ideas teolóxicas sobre as orixes do universo non son só cuestións de fe, senón que tamén se poden **avalar por evidencia empírica**.

Conclusión: reflexionando sobre a creación e a existencia

O concepto de **creación da nada** é un dos temas máis profundos e fascinantes da teoloxía. Desafía a nosa comprensión de como nacen as cousas e revela o **poder único de Deus** como o Creador de todas as cousas. Ao entender a Deus como a causa eficiente de todo, sen necesidade de ningún material preexistente, chegamos a apreciar a **natureza infinita da creación divina**.
Os descubrimentos recentes na **cosmoloxía moderna** ofrecen un forte apoio á doutrina da **creación ex nihilo**. A idea de que o universo tivo un principio aliña perfectamente coa crenza de que **Deus creou todo da nada**. Esta harmonía entre a fe e a ciencia afonda na comprensión de ambas e lémbranos o **misterio e poder** do acto creativo de Deus.
Se estás interesado en explorar este tema máis, anímoche a ver este vídeo onde se discute en detalle a idea da **creación da nada**: William Lane Craig – Creou Deus a partir da nada?.